Το "Κάτω Αλάνι" αποτελούσε το δεύτερο μέρος παιχνιδιού της Χώρας τότε. Στο χώρο αυτόν, που σήμερα έχει μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης, μαζεύονταν τα παιδιά που έμεναν κοντά στην περιοχή των Τριών Ιεραρχών και έπαιζαν σκλαβάκια, ποδόσφαιρο, σκοινάκι, αντάλλασαν χαρτάκια με ηθοποιούς, βόλους ή πεντόβολα, κάρβουνο κ.α.

Αξίζει να σημειωθεί πως το "Κάτω Αλάνι" ήταν ανταγωνιστικός χώρος συγκέντρωσης του "Πάνω Αλανιού" και πολλές φορές τα παιδιά επιδίδονταν σε επικίνδυνα παιχνίδια, όπως πετροπόλεμο, εναντίον των παιδιών του άλλου αλανιού.

​

Όταν βράδιαζε, με τους φακούς, όταν έκανε κρύο τα σπουργιτάκια ήταν στα κάτω κάτω κλαδάκια και πηγαίναμε με τους φακούς και τα πιάναμε. Όπως συνήθως, πηγαίναμε για τις καρδερίνες. Σμπογιάνιδες λέμε ένα πουλί, λέγεται σμπογιάννης, το οποίο αυτό όταν ήταν των Ταξιαρχών, πηγαίναμε και πιάναμε και τους πετούσαμε μες στην εκκλησία. Ήταν έθιμο αυτό τότε.

Εκείνη την εποχή μαζεύαμε τα πώματα από τα μπουκάλια της μπύρας,δεν είχαμε κόκα κόλα τότε, μαζεύαμε φωτογραφίες Αλίκη Βουγιουκλάκη, τις αλλάζαμε, δώσ' μου την Καρέζη ή πάρε πέντε Αλίκη Βουγιουκλάκη, με τις τσίχλες ήταν αυτά και βρίσκαμε εκεί μέσα στο Rol, τότε εμφανίστηκαν τα Rol, Tide, παιχνιδάκια, ανθρωπάκια και τα αλλάζαμε. Εντάξει, παίζαμε ωραία παιχνίδια τότε, τα παιδάκια κυκλοφορούσαν, δεν είχαν τηλέφωνα κινητά και laptop.

Πιό πολύ παίζαμε έξω στις πλατείες, στα δρομάκια, παίζαμε διάφορα παιχνίδια όπως κρυφτό, κυνηγητό, μήλα, παίζαμε μπάλα στην αλάνα, που λένε,  παίζαμε  λημέρι στην γειτονιά. 

Στην αλάνα έξω στη γειτονιά παιχνίδια, μήλα, μακριά γαϊδούρα,κρυφτό πολύ.